វញ្ឈៈ

វ័ញ-ឈៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (វញ្ឈ; ពន្ធ្យ) ដែល​មិន​មាន​កូន (អា); ដែល​មិន​មាន​ផល, ឥត​ប្រយោជន៍; ដែល​ឥត​ថ្លៃ ។ ប្រើ​ជា​បទ​សមាស : វញ្ឈ​កម្ម ការ​ងារ​ឥត​ផល, អំពើ​ឥត​ប្រយោជន៍ ។ វញ្ឈ​ព្រឹក្ស ឈើ​ដែល​ឥត​ផ្លៃ (ឈើ​អា​ឬ​ឈើ​ឈ្មោល) ។ល។