វដ្ដ
វ័ត-ដៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (វដ្ត; វ្ឫត្ត) ដែលវិល; មូល, ដែលជាវង់មូល ។ ន. ការវិលទៅមក; ដំណើរវិលកើតវិលស្លាប់; វង់មូល; តម្លៃសម្រាប់ចាយប្រើស្បៀង ។ វដ្តទុក្ខ ទុក្ខក្នុងវដ្តៈ គឺទុក្ខសម្រាប់សត្វដែលវិលកើតវិលស្លាប់ ។ វដ្តភ័យ ភ័យអំពីការវិលកើតវិលស្លាប់ ។ វដ្តមូល ទីតាំងរបស់វដ្តៈ, ឫសរបស់វដ្តៈ ។ វដ្តលោក លោកគឺការវិលកើតវិលស្លាប់ ។ វដ្ដសង្សារ (បា. --សំសារ) ដំណើរអន្ទោលវិលកើតវិលស្លាប់ ។ វដ្ដសន្ធិ តំណវដ្តៈ ។ល។ វដ្ដៈ