វឌ្ឍន

ពីWiktionary

វ័ត-ឍៈនៈ បា.; សំ. ( ន. ) (វឌ្ឍន; វទ៌្ធន ឬ វធ៌ន) សេចក្ដី​ចម្រើន; ការ​លូត​លាស់; ដំណើរ​ដុះ​ដាល; ដំណើរ​កើត​កាល​វាល​គុម្ព ។ ព. ផ្ទ. ហាយន ឬ ហាយនៈ ។ វឌ្ឍន​កម្ម អំពើ​ឬ​ការ​ងារ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​ចម្រើន​ផល​ប្រយោជន៍ ។ វឌ្ឍន​កាល ឬ--សម័យ កាល​ឬ​សម័យ​ដែល​មាន​សេចក្ដី​ចម្រើន​ប្រយោជន៍​ផ្សេង​ៗ ។ វឌ្ឍន​ធម៌ ធម៌​ឬ​សភាវៈ​ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​សេចក្ដី​ចម្រើន ។ វេវ. វប្បធម៌ ។ វឌ្ឍន​ភាព ភាវៈ​ឬ​ដំណើរ​នាំ​ឲ្យ​ចម្រើន ។ វឌ្ឍនាការ (បា. < វឌ្ឍន + អាការ) អាការ​នៃ​សេចក្ដី​ចម្រើន ។ល។ វឌ្ឍនៈ