វន

ពីWiktionary

វៈនៈ សំ. បា. ( ន. ) (វន) ព្រៃ ។ ទឹក; ទី​នៅ, ទី​អាស្រ័យ; ផ្ទះ; ភូមិ​លំនៅ;... ។ ប្រើ​ផ្សំ​ជា​មួយ​នឹង​សព្ទ​ដទៃ : វន​កុសុម ផ្កា​ព្រៃ; ផ្កា​ដុះ​ក្នុង​ទឹក ។ វន​គជ (--គច់) ដំរី​ព្រៃ ។ វន​គោចរ ការ​ត្រាច់​ស្វែង​រក​អាហារ​ក្នុង​ព្រៃ ។ វន​ចរ, វន​ចរកៈ; វនេចរ ពនេចរ, ថ្មើរ​ព្រៃ, ព្រាន​ព្រៃ ។ វន​ជីវិកា ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ឬ​ការ​រស់​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ ។ វន​ទេវតា ទេវតា​ដែល​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ ។ វនន្តរ (វៈន៉ន់-ដ; < វន + អន្តរ “ចន្លោះ”) ចន្លោះ​ឬ​លង្វែក​ព្រៃ ។ វន​បាល ឬ វន​បាលកៈ អ្នក​រក្សា​ព្រៃ, អ្នក​កាន់​ការ​ថែ​រក្សា​ព្រៃ (បើ​ស្រ្តី​ជា វន​បាលី ឬ វន​បាលិកា) ។ វន​បិសាច បិសាច​រក្សា​ព្រៃ, ខ្មោច​ព្រៃ; ម្រេញ​គង្វាល ។ វន​បុស្ប (--បុស) ផ្កា​ព្រៃ ។ វនប្បទេស (វៈន័ប-ប៉ៈ--) ឬ វន​ប្រទេស ព្រៃ, ព្រៃ​ទាំងមូល ។ វនប្បវេស (វៈន័ប-ប៉ៈ--) ការ​ចូល​ទៅ​កាន់​ព្រៃ ។ ឈ្មោះ​កណ្ឌ​ទី​៤​នៃ​មហា​វេស្សន្តរ​ជាតក (ព. ពុ.)។ វន​មូល​ផលា​ផល (វនៈមូលៈផៈល៉ាផល់) មើម​ដំឡូង​និង​ផ្លែ​ឈើ​តូច​ធំ​ក្នុង​ព្រៃ ។ វន​រតិ សេចក្ដី​រីករាយ​ក្នុង​ព្រៃ, ការ​ចូល​ចិត្ត​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ ។ វន​វប្ប​កម្ម (--វ៉ាប់-ប៉ៈ--) ការ​ដាំ​ឈើ​ព្រៃ, វិទ្យាសាស្រ្ត​ខាង​ការ​បណ្ដុះ​និង​ការ​ថែ​រក្សា​ដើម​ឈើ ។ វន​វប្ប​ករ អ្នក​ដាំ, បណ្តុះ, ថែ​រក្សា​ឈើ​ព្រៃ ។ វន​វាស ការ​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ ។​ វន​វាសី អរញ្ញ​វាសី (អ្នក​នៅ​ក្នុង​ព្រៃ); បើ​ស្រ្តី​ជា វន​វាសិនី វន​សណ្ឌ (វៈ នៈ-សន់) ដង​ព្រៃ ។ វនស្ថាន ឬ វនដ្ឋាន ទី​ព្រៃ, តួ​ព្រៃ ។ល។ វនាល័យ (ម. ព. ពនាល័យ) ។ វនាលី ជួរ​ព្រៃ; ជាយ​ព្រៃ ។ វនាវាស (សំ. បា. < វន + អាវាស) លំនៅ​ក្នុង​ព្រៃ ។ វនាស្រម (ម. ព. ពនាស្រម) ។ វនាស្រ័យ (ម. ព. ពនាស្រ័យ) ។ ល។ វ័ន