វសវត្តី

ពីWiktionary

វៈសៈវ័ត-តី ឬ--ដី បា. សំ. ( ន. ) ទេវ​បុត្ត​មារ (វៃវស្វត “ព្រះ​យមរាជ; ផ្កាយ​សៅរ៍; ទេវ​បុត្ត​មារ”) ។ អ្នក​ញ៉ាំង​គេ​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ក្នុង​អំណាច​ខ្លួន, អ្នក​វាត​អំណាច (សំ. ហៅ វឝវរ្តិន៑ ក៏​បាន) ។