វិជយិន

--ជៈយិន សំ.; បា. ( គុ. ) (វិជយិន៑; វិជយី) ដែល​មាន​ជ័យ ។ ន. អ្នក​មាន​ជ័យ (បើ​ស្រ្តី​ជា វិជយិនី) ។