វិតក្ក
--ត័ក-កៈ ឬ --តក់ បា.; សំ. ( ន. ) (វិតក៌) សេចក្ដីត្រិះរិះ, ជញ្ជឹង, រំពឹងគិត : មានវិតក្ក ។ សេចក្ដីសំដៅឆ្ពោះទៅរកអារម្មណ៍ដែលកំពុងភាវនា (ម. ព. ឈាន ២ ន. ផង) ។ វិតក្កចរិត (--ត័ក-កៈចៈរ៉ិត) ដែលមានសេចក្ដីត្រិះរិះច្រើនជាចរិត : មនុស្សវិតក្កចរិត (មនុស្សមានគំនិតសាញ) ។ វិតក្ការម្មណ៍ (បា. < វិតក្ក + អារម្មណ) អារម្មណ៍ដែលប្រកបដោយវិតក្ក ។ល។