វិយោគ

សំ. បា. ( ន. ) ការ​ព្រាត់​ប្រាស (ចាក​បុគ្គល​ឬ​អ្វី​ៗ​ដែល​ស្រឡាញ់​ពេញ​ចិត្ត) : មាន​វិយោគ, កើត​វិយោគ ។ វិយោគ​ទុក្ខ (--គៈ--) ទុក្ខ​ដែល​កើត​អំពី​ការ​ព្រាត់​ប្រាស ។ វិយោគ​ធម៌ (--គៈ--) ការ​ព្រាត់​ប្រាស​ដែល​តែង​មាន​ជា​ធម្មតា (សម្រាប់​សាកល​លោក) ។ល។