វិរតិ

--រៈតិ សំ. បា. ( ន. ) ការ​វៀរ, វៀរ​លែង; ការ​តម​ដាច់​ខាត, ការ​កាន់​ត្រណម : មាន​វិរតី ។ វិរតិ​ចេតនា ចេតនា​ដែល​វៀរ, ដែល​តម​ដាច់​ខាត ។ វិរតិច្ឆេទ ឬ វិរតិ​ភេទ ដំណើរ​ដាច់​ត្រណម ។