វិសុទ្ធ
បា.; សំ. ( គុ. ) (វិឝុទ្ធ) បរិសុទ្ធ, ស្អាតវិសេស, ហ្មត់ហ្មង, ឥតមន្ទិល (ម. ព. ពិសុទ្ធ ផង) ។ វិសុទ្ធកម្ម (--សុត-ធៈក័ម) អំពើបរិសុទ្ធ ។ វិសុទ្ធចិត្ត ចិត្តដែលឥតមន្ទិល ។ វិសុទ្ធញ្ញាណ (--សុត-ធ័ញ-ញាន) ញាណបរិសុទ្ធ; អ្នកដែលមានញាណដ៏បរិសុទ្ធ : ព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធវិសុទ្ធញ្ញាណ ។ វិសុទ្ធសន្តាន (--សុត-ធៈសន់-ដាន) សន្តានដ៏បរិសុទ្ធ; អ្នកដែលមានសន្តានបរិសុទ្ធ, អ្នកមានអំពើដ៏ស្អាត ។ល។