វី
សំ. ( កិ. ) (វី) “ឃ្លាតចាកទី; ដើរ, ទៅ; ផ្សាយទូទៅ, ផ្សាយសព្វ”) វាចដោយម្រាមដៃច្រើនសាច្រើនត្រឡប់ : វីស្រូវ, វីគ្រាប់សណ្តែត (វាចគ្រាប់ស្រូវឬគ្រាប់សណ្តែតដែលហាល (ច្រើនត្រឡប់) ដើម្បីឲ្យត្រូវកម្តៅថ្ងៃស្មើគ្នា) ។
( ន. ) ប្រដាប់ធ្វើដោយឈើ មានសណ្ឋានស្រដៀងនឹងស្នូក តែតូចរាក់ លកជាស្នាមចង្អូរតូចពីរទទឹមគ្នាប្រវែងមានកំណត់, សម្រាប់ដាក់កាសវាល់ឲ្យដឹងចំនួន ជាជំនួសការរាប់រាយ : វីរាប់កាស (មានប្រើតែក្នុងសម័យដែលចាយកាស) ។