វីរិយ
បា.; សំ. ( ន. ) (វីរិយ; វីយ៌) ព្យាយាម, ពិព្យាយាម; តេជះ; តេជដៃ ។ វីរិយពល (--យៈពល់) កម្លាំងព្យាយាម ។ វីរិយភាព ភាព, បែបបទ នៃព្យាយាម ។ វីរិយវន្ត (--យៈវ័ន) ដែលមានវីរិយៈ; អ្នកមានព្យាយាម (បើស្រ្តីជា វីរិយវតី ឬ វីរិយវន្តី) ។ វីរិយសម្ប័ទ, --សម្បទា ឬ--សម្បត្តិ (--យៈ ស័ម-ប៉ៈទា ឬ--សំ-ប័ត) ការបូរិបូណ៌ដោយព្យាយាម ។ល។ វីរិយារម្ភ (--រ័ម-ភៈ ឬ --រុ័ម; បា. <វីរិយ + អារម្ភ) ការប្រារព្ធព្យាយាម, ការតាំងផ្គងព្យាយាម ។ល។ វីរិយៈ