សង្រ្គោះ
សំ.; បា. ( ន. ) (សំគ្រហ ឬ សង្រ្គហ, ហ> ះ បាន; បា. សង្គហ) ការទំនុកបម្រុង, ការជួយឲ្យបានសុខស្រួល : ចិញ្ចឹមរក្សាដោយសង្រ្គោះ, ឲ្យប្រាក់ដោយសង្រ្គោះ ។ ខ្មែរច្រើនប្រើជា កិ. “ទំនុកបម្រុង, ផ្ចុងផ្តើម, ស្រោចស្រង់, ជួយឲ្យបានសុខស្រួល” : មាតាបិតាសង្រ្គោះបុត្រធីតា, អ្នកធំសង្រ្គោះអ្នកតូច ។ រាប់បញ្ចូល, រួមចូល : ធម៌នេះសង្រ្គោះចូលក្នុងព្រះអភិធម្ម (កុំសរសេរ សង្រ្គោះហ៍ ព្រោះ ហ > ះ ហើយ) ។