សចិត្តកៈ

ពីWiktionary

សៈចិត-តៈ កៈ បា. ( គុ. ) (សចិត្តក) ដែល​ប្រកប​ដោយ​ចិត្ត, ដែល​ក្លែង​ធ្វើ។ សចិត្តក​កម្ម អំពើ​ក្លែង, ការ​ក្លែង​ធ្វើ ។ សចិត្តក​ទោស ទោស​ក្លែង ។ សចិត្តកាបត្តិ (បា. < សចិត្តក + អាបត្តិ) អាបត្តិ​ដែល​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ព្រោះ​ក្លែង​ធ្វើ ។ល។