សណ្ដាប់

( ន. ) ទម្លាប់​ដែល​កើត​មាន​ដោយ​បាន​ស្ដាប់​ឮ​ត​ៗ​មក; ទំនៀម; បែប, បែប​បទ : ធ្វើ​តាម​សណា្តប់​បុរាណ​ពី​ព្រេង​នាយ, សណ្ដាប់​មាតា​បិតា; សណ្ដាប់​ស្រុក, សណ្ដាប់​ប្រទេស ។

រ. ស. ( កិ. ) ស្ដាប់ (ស្ដេច​ស្ដាប់) : ទ្រង់​ព្រះ​សណ្ដាប់ គឺ​ទ្រង់​ស្ដាប់ ។