សន្តិ
សន់-តិ បា.; សំ. ( ន. ) (សន្តិ; ឝាន្តិ) សេចក្ដីស្ងប់; សេចក្ដីសាន្តត្រាណ; សេចក្ដីរាបទាប : ស្រុកមានសន្តិ ។ ព្រះនិញ្វន ។ សន្តិករ ឬ សន្តិការកៈ អ្នកធ្វើសន្តិភាព (បើស្ត្រីជា សន្តិការិកា) ។ សន្តិកាល ពេល, សម័យប្រកបដោយសេចក្ដីសាន្តត្រាណ, កាលនៃស្រុកទេស, ដែលឋិតនៅក្នុងសេចក្ដីសុខស្ងប់ ។ សន្តិភាព ភាពឬដំណើរស្ងប់, សាន្តត្រាណ, រាបទាប; ដំណើរសះជានឹងគ្នា: មានសន្តិភាព, ធ្វើសន្តិភាព ។ សន្តិបទ ឬ សន្តិវារបទ (--បត់ ឬ--វៈរៈបត់) ផ្លូវនៃសេចក្ដីស្ងប់ឬផ្លូវនៃសេចក្ដីស្ងប់ដ៏ប្រសើរ (ព្រះនិញ្វន) ។ សន្តិបាល អ្នករក្សាសេចក្ដីស្ងប់រៀបរយ, អ្នករក្សាសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណ ដូចជាភ្នាក់ងារប៉ូលិសជាដើម ។ សន្តិវិធី វិធីនៃសេចក្ដីសុខសាន្ត, មធ្យោបាយក្នុងការធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីស្ងប់ : ប្រើសន្តិវិធី, ផ្សះផ្សាអធិករណ៍ដោយសន្តិវិធី ។ សន្តិសុខ សុខដែលកើតអំពីសេចក្ដីស្ងប់ ។ សន្តិហេតុ ហេតុដែលនាំឲ្យកើតសេចក្ដីស្ងប់ ។ សន្តុបាយ (បា. < សន្តិ + ឧបាយ) ឧបាយឲ្យកើតសេចក្ដីស្ងប់ ។ល។ សាន្តិ