សន្ធឹក
( ន. ) សូរលាន់ឮខ្លាំង; សូរសព្ទដែលលាន់ឮរំពងគួរឲ្យស្ញើប : សន្ធឹកខ្យល់ព្យុះ, សន្ធឹករលកសមុទ្រ ។ គុ. ឬ កិ. វិ. ដែលច្រើនហួសប្រមាណ, ច្រើនក្រៃ : បានអីវ៉ាន់សន្ធឹក; មនុស្សមកសន្ធឹកណាស់, ត្រូវគេស្ដីឲ្យសន្ធឹក។ ពេញសន្ធឹក ពេញកម្លាំង, ពេញអំណាច ។ សន្ធឹកសន្ធាប់ សន្ធាប់ឮសូរខ្លាំងឬសូរឮខ្លាំងដូចគេស្រែកសន្ធាប់ ។ ហ៊ឹកហ៊ាក់ខ្លាំង, ដែលរុងរឿងខ្លាំង : គេធ្វើបុណ្យសន្ធឹកសន្ធាប់ណាស់ (ព. ប្រ.) ។