Jump to content

សមាន

ពីWiktionary

សៈម៉ាន៉ៈ សំ. បា. ( គុ. ) ស្មើ, ស្មើ​គ្នា, ប៉ុន​គ្នា, ដូច, ដូច​គ្នា, ជា​មួយ​គ្នា; ដែល​ត្រូវ​គ្នា ។ សមាន​គតិ (--គៈតិ) ដំណើរ​ប្រព្រឹត្ត​ស្មើ​គ្នា; អ្នក​ដែល​មាន​គតិ​ស្មើ​គ្នា, ដែល​មាន​សេចក្ដី​យល់​ខុស​ត្រូវ​គ្នា ។ សមាន​គុណ គុណ​ស្មើ​គ្នា; អ្នក​ដែល​មាន​គុណ​សម្បត្តិ​ស្មើ​គ្នា ។ សមាន​គោត្ត ឬ --គោត្រ គោត្រ​ស្មើ​គ្នា; អ្នក​ដែល​មាន​គោត្រ​ស្មើ​គ្នា, ដែល​មាន​សែ​ត្រូវ​គ្នា (ប្រើ​ជា សម​គោត្ត ឬ --គោត្រ ក៏​បាន) ។ សមាន​ចិត្ត ចិត្ត​ស្មោះ​ស្មើ, ចិត្ត​ដែល​មាន​សភាព​ទោរទន់​រក​គ្នា​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ : មាន​សមាន​ចិត្ត, ប្រកប​ដោយ​សមាន​ចិត្ត ។ សមានច្ឆន្ទ (សៈម៉ាន៉ាច់-ឆ័ន-ទៈ ឬ--ឆ័ន) បំណង​ស្មើ​គ្នា; អ្នក​ដែល​មាន​បំណង​ស្មើ​គ្នា ។ សមាន​ជន ជន​ស្មើ​ភាព​គ្នា, ជន​ស្មើ​ស័ក្ដិ ។ សមាន​ជាតិ ជាតិ​ស្មើ​គ្នា, ជាតិ​ត្រូវ​គ្នា (សម​ជាតិ) ។ សមាន​ជាតិ​ក ឬ --ជាតិកៈ អ្នក​ដែល​មាន​ជាតិ​ស្មើ​គ្នា (បើ​ស្ត្រី​ជា សមាន​ជាតិកា)។ សមាន​នាម ឈ្មោះ​ត្រូវ​គ្នា, អ្នក​ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ត្រូវ​គ្នា ។ (ព. វ. សាធារណ​នាម) ។ សមាន​សំវាស ឬ --សង្វាស (--ស័ង ឬ សង់-វ៉ាស) សង្វាស​ស្មើ​គ្នា គឺ​ការ​នៅ​រួម​គ្នា ។ ព. ពុ. ការ​ធ្វើ​ឧបោសថ​សង្ឃ​កម្ម​រួម​គ្នា​បាន; ភិក្ខុ​ដែល​រួម​ធ្វើ​សង្ឃ​កម្ម​ជា​មួយ​គ្នា​បាន (មិន​រង្កៀស​ចិត្ត​នឹង​គ្នា) ។ សមានានុភាព (សៈម៉ាន៉ា--; បា. < សមាន + អានុភាវ) អានុភាព​ស្មើ​គ្នា; អ្នក​ដែល​មាន​អានុភាព​ស្មើ​គ្នា ។ សមានាសនៈ (សៈម៉ាន៉ា សៈន៉ៈ; បា. < សមាន + អាសន) កន្លែង​អង្គុយ​ស្មើ​គ្នា ។ សមានា-សនិក អ្នក​ដែល​មាន​កន្លែង​អង្គុយ​ស្មើ​គ្នា (បើ​ស្ត្រី​ជា សមានាស-និកា) ។ល។ (ម. ព. សម គុ. ផង) ។