សមិន្ធន៍
សៈមិន សំ. បា. ( ន. ឬ គុ. ) (សមិន្ធន < សំ> សម + ឥន្ធន) គ្រឿងដុត, គ្រឿងឆេះ; ដែលសម្រាប់ដុត, សម្រាប់ឆេះ; ឧស (បារ. Combustible) ។ ព. កា. ថា : ភ្លើងឆេះព្រោះសមិន្ធន៍ សត្វទាក់ទិនព្រោះតណ្ហា ជាគ្រឿងដុតអាត្មា ឲ្យក្ដៅផ្សាឥតស្រាកស្រាន្ត ។ ហៅត្រឹមតែ ឥន្ធនៈ ក៏បាន ។