សមុទ្ទ
សៈម៉ុត បា. ឬ សំ. ( ន. ) អន្លង់ទឹកធំធេងជ្រាលជ្រៅល្ហល្ហេវលន្លឹមបាត់ត្រើយ ដែលមានអំបិលឬរសជាតិប្រៃស្មើភាគគ្នានឹងទឹក, សាគរ : ឆ្នេរសមុទ្ទ, មាត់សមុទ្រ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. សៈម៉ុត-ទៈ ឬ--ទ្រៈ, ដូចជា សមុទ្ទកន្តា ឬ សមុទ្រកាន្តា សម្លាញ់របស់សមុទ្រ គឺ ទន្លេ, នទី ។ សមុទ្ទកន្តារ ឬ សមុទ្រ-- ផ្លូវឆ្ងាយព្រោះការឆ្លងទឹកសមុទ្រ: ការជិះមហានាវាក្នុងសមុទ្ទកន្តារ ត្រូវផ្គង់ស្បៀងអាហារនិងទឹកសាបឲ្យមានជានិច្ច ។ សមុទ្ទជាត អ្វីៗដែលកើតក្នុងសមុទ្ទ, របស់សមុទ្ទ ។ សមុទ្របត្នី ប្រពន្ធសមុទ្រ គឺទន្លេ, នទី ។ សមុទ្រមាលិនី កម្រងសមុទ្រគឺផែនដី ។ សមុទ្រមេខលា (--ខៈល៉ា) ខ្សែក្រវាត់សមុទ្រគឺផែនដី, ពិភពលោក ។ សមុទ្រយាត្រា ការដើរសមុទ្រ ។ សមុទ្រយាន ទូក, សំពៅ, កប៉ាល់ សម្រាប់ដើរសមុទ្រ ។ សមុទ្រសារ ខ្លឹមសមុទ្រគឺខ្យងសមុទ្រ, ខ្យងស័ង្ខ ។ សមុទ្ទសុប័ដ្ដន៍ (--បុ័ត) កំពង់មាត់សមុទ្ទ ។ល។ សមុទ្រ