សម្បក
( ន. ) អវយវៈនៃដើមឈើ, នៃផ្លែឈើជាដើមឬអវយវៈនៃសត្វពួកខ្លះដែលស្រោបពីខាងក្រៅ ដូចជា : សម្បកឈើ, សម្បកចេក, សម្បកខ្នុរ; សម្បកខ្យង ។ ព. ប្រ. រង្វាល់, ចម្រក, ប្រដាប់ដាក់របស់លើកថ្លឹង : សម្បកតៅ, សម្បកបាវ; ទម្ងន់ ៥ នាឡិក្រៅសម្បក ឬ ផាត់សម្បកចេញ ។ ប្រដាប់ដាក់អីវ៉ាន់ដែលប្រគេនបព្វជិតឬជូនឥស្សរជនហើយសុំឲ្យផ្ទេរអីវ៉ាន់ចេញ : ទានប្រោស ! សុំឲ្យផ្ទេរយកសម្បក ! ។ ក្រៅសម្បក (ព. ប្រ.) ដែលមិនរាប់យកជាការ; ផាត់ទាត់ចេញមិនយកជាការ (ដូចជា ទម្ងន់ដែលថ្លឹងផាត់សម្បកចេញ) : មនុស្សក្រៅសម្បក; ផាត់ក្រៅសំបក ។ សំបកធម៌ ធម៌ឥតខ្លឹមសារ ។ សំបក
(ម. ព. សំបក ២ ឬ សម្បក) ។