Jump to content

សម្ភព

ពីWiktionary

សំ-ភប់ សំ. បា. ( ន. ) (សម្ភវ) ការ​កើត​ព្រម, ការ​កើត​ដោយ​ល្អ, ការ​កើត​ដោយ​ស្រួល; ការ​រួប​រួម​គ្នា (ច្រើន​ប្រើ​ចំពោះ​តែ​អរូប​នាម​ឬ​អរូប​ធម៌) : បដិច្ចសមុប្បាទ​ធម៌​ទាំង ១២ មាន​សម្ភព​ត​ៗ​គ្នា​ពី​មួយ​ទៅ​មួយ ។ ខ្មែរ​ប្រើ​ពាក្យ​សម្ភព​នេះ​ជា កិ. “កើត, សម្រាល, ឆ្លង​ទន្លេ” ប្រើ​ចំពោះ​តែ​ព្រះ​រាជ​បុត្រ​ឬ​ព្រះ​រាជ​ធីតា ដែល​មាន​ព្រះ​បិតា​ជា​ក្សត្រិយ៍​ទ្រង់​រាជ្យ ព្រះ​មាតា​ជា​រាស្រ្ត ពុំ​មែន​ព្រះ​អគ្គ​មហេសី : ... ទ្រង់​សម្ភព​នៅ​ថ្ងៃ... ខែ... ឆ្នាំ... ព. ស. ... នៅ​ទី... ។ បើ​ព្រះ​មាតា​ជា​ក្សត្រិយានី​ឬ​ជា​រាស្រ្ត ប៉ុន្តែ​មាន​ឋានៈ​ជា​ព្រះ​អគ្គ​មហេសី​ឬ​ជា​ព្រះ​មហេសី ត្រូវ​ប្រើ​ពាក្យ​ថា “ប្រសូត” : ... ទ្រង់​ប្រសូត​នៅ​ថ្ងៃ... ខែ... ឆ្នាំ... ព. ស. ... នៅ​ទី... ។ ប្រើ​ដោយ​សន្មតិ, ឯ​ពាក្យ​សំស្រ្កឹត​និង​បាលី ចំពោះ​អរូប​នាម ច្រើន​តែ​ប្រើ​ពាក្យ​សម្ភវៈ (សម្ពព), សម្រាប់​មនុស្ស​និង​សត្វ ច្រើន​តែ​ប្រើ​ពាក្យ ប្រសូត, ប្រសូតិ, បសូត, បសូតិ និង វិជាយនៈ, វិជាត, វិជាតិ សព្ទ​ទាំងអស់​សុទ្ធ​តែ​ប្រែ​ថា “កើត, ប្រសូត, សម្រាល, ឆ្លង​ទន្លេ” ដូច​គ្នា ។