សម្ភព
សំ-ភប់ សំ. បា. ( ន. ) (សម្ភវ) ការកើតព្រម, ការកើតដោយល្អ, ការកើតដោយស្រួល; ការរួបរួមគ្នា (ច្រើនប្រើចំពោះតែអរូបនាមឬអរូបធម៌) : បដិច្ចសមុប្បាទធម៌ទាំង ១២ មានសម្ភពតៗគ្នាពីមួយទៅមួយ ។ ខ្មែរប្រើពាក្យសម្ភពនេះជា កិ. “កើត, សម្រាល, ឆ្លងទន្លេ” ប្រើចំពោះតែព្រះរាជបុត្រឬព្រះរាជធីតា ដែលមានព្រះបិតាជាក្សត្រិយ៍ទ្រង់រាជ្យ ព្រះមាតាជារាស្រ្ត ពុំមែនព្រះអគ្គមហេសី : ... ទ្រង់សម្ភពនៅថ្ងៃ... ខែ... ឆ្នាំ... ព. ស. ... នៅទី... ។ បើព្រះមាតាជាក្សត្រិយានីឬជារាស្រ្ត ប៉ុន្តែមានឋានៈជាព្រះអគ្គមហេសីឬជាព្រះមហេសី ត្រូវប្រើពាក្យថា “ប្រសូត” : ... ទ្រង់ប្រសូតនៅថ្ងៃ... ខែ... ឆ្នាំ... ព. ស. ... នៅទី... ។ ប្រើដោយសន្មតិ, ឯពាក្យសំស្រ្កឹតនិងបាលី ចំពោះអរូបនាម ច្រើនតែប្រើពាក្យសម្ភវៈ (សម្ពព), សម្រាប់មនុស្សនិងសត្វ ច្រើនតែប្រើពាក្យ ប្រសូត, ប្រសូតិ, បសូត, បសូតិ និង វិជាយនៈ, វិជាត, វិជាតិ សព្ទទាំងអស់សុទ្ធតែប្រែថា “កើត, ប្រសូត, សម្រាល, ឆ្លងទន្លេ” ដូចគ្នា ។