សយនៈ
សៈ យ៉ៈ ន៉ៈ បា.; សំ. ( ន. ) (សយន; ឝយន) ទីឬកន្លែងដេក, ដំណេក; ការដេក, ឥរិយាបថដេក : ទែនសយនា (រ. ស.) គ្រែសម្រាប់ស្ដេចផ្ទំ, ក្រឡាបន្ទំ ។ សយនកាល ឬ--វេលា ពេលដេក ។ សយនដ្ឋាន កន្លែងសម្រាប់ដេក ។ សយនាសនៈ (បា. < សយន “ទីសម្រាប់ដេក” + អាសន “ទីសម្រាប់អង្គុយ”) ទីដេកនិងទីអង្គុយ (សេនាសនៈ) ។ សយនោកាស (បា. សយន + ឱកាស) ឱកាសសម្រាប់ដេក; ពេលទំនេរសម្រាប់ដេក ។ ល។ សយនា