សសរ
ស៏-ស ( ន. ) គ្រឿងទព្វសម្ភារៈជាជំហរទ្រឬទប់គ្រឿងប្រុងទាំងពួង : សសរឫស្សី, សសរឈើ, សសរថ្ម; សសរផ្ទះ, សសរស្ពាន, សសរកី ។ សសរកន្លោង សសរកណ្ដាលដែលជាមេលើអស់សសរទាំងពួង ។ សសរខឿន បង្គោលខឿន ។ សសរជើងរៀង សសរជួងខាង ។ សសរទ្រូង សសរជួរកណ្ដាល ។ សសរប្រឡៅមូល សសរឈើដែលគេគ្រាន់តែច្រាស់សំបកចេញ ហើយគេច្រាស់ឬឈូសសម្អាត ឲ្យមូលប៉ុណ្ណោះ ។ សសរលញ់ សសរឈើខ្លឹមដែលគេឈូសដល់ខ្លឹមសម្អាតឲ្យរលីងរលោងមានសណ្ឋានមូលដូចទៀន ។ សសរសកអំពៅ សសរឈើដែលគេចាំងឬឈូសឲ្យមានជ្រុង ៥ ឬ ៦ ជុំវិញ ។ សសរស្ដម្ភ (--ស្តំ, ជើង ដ; សំ. ស្ដម្ភ, បា. ថម្ភ, “សសរ”) សសរបណ្ដុះបន្តុបលើឆ្នឹមទាបត្រង់ល្វែងបាំងសាចវិហារឬសាលាធំ ។ល។ ព. ប្រ. មនុស្សសសរផ្ទះ មនុស្សប្រកាន់មានះរឹងត្អឹងពិបាកប្រដៅ, មនុស្សមុខរឹង (បា. ហៅ ថម្ភបុគ្គល “បុគ្គលរឹងដូចសសរផ្ទះ”) ។
- សេចក្ដីសំរេច