សាណិ
បា.; សំ. ( ន. ) (សាណិ; ឝាណិ) វាំងនន, រនាង; ឆាក; ឡប់ឡែ ។ ខ្មែប្រើ ជា រ. ស. ច្រើនហៅជាប់ដោយវិភត្តិសត្តមីថា សាណិយា “ក្នុងវាំងនន”, សំដៅសេចក្ដីត្រឹមតែថា “វាំងនន”; ហៅក្លាយជា សន្ធិយា ក៏មានខ្លះ ។ (ព. កា.) : ពួកក្មេងស្រីៗ នៅក្នុងសាណី សូរសើចកក្អឹក ខ្លះចរចាគ្នា ថាស្អែកពីព្រឹក ត្រូវរៀបបាយទឹក ទទួលភ្ញៀវយើង ។ សាណី