សាត
បា.; សំ. ( គុ. ) (ឝាត “ជាសុខ, សុខស្រួល, សប្បាយ; សេចក្ដីសុខ”; សំ. សាត “បីតិ, អំណរ”) ដែលសុខចិត្តសះជាលែងប្រកាន់គ្នាតទៅទៀត, ដែលទុកជាស្មើគ្នាមិនឈ្នះមិនចាញ់ : ដំណើរសាត, ក្តីសាត (ប្រើជា សាធ ក៏បានប្រែថា ជ្រះស្រឡះ) ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. សាតៈ, ដូចជា សាតគ្រឹះ ឬ--មន្ទីរ ផ្ទះដែលនៅបានសេចក្ដីសុខ, ដែលស្រួលនៅ ។ សាតចិត្ត ចិត្តរីករាយ ។ សាតដ្ឋាន ទីសប្បាយ ។ សាតារម្មណ៍ អាម្មរណ៍រីករាយ ។ល។