សាត់
( កិ. ) ប៉ើង, ហើរ តាមខ្យល់ ឬអណ្តែតតាមខ្សែទឹក (រសាត់) ។ សាត់ព្រាត់ ចេញចោលស្រុកទេសខ្ចាត់ភ្លាត់ព្រាត់បងប្អូនញាតិមិត្រ ។ ព. ទ. បុ. ថា : ត្រីកំភ្លាញលាញព្រោះមាត់, មនុស្សសាត់ព្រាត់លាញព្រោះឆោត ។ សាត់ភ្លាត់ ដែលខិលខូចដើរសាត់អណ្តែតតាមតែប្រទះគ្មានលំនៅជាប្រាកដ ។ ព. ទ. បុ. ថា : ឈើកោងវល្លិព័ទ្ធ មនុស្សសាត់ភ្លាត់ កុំយកខ្លួនបៀត ។ សាត់អណ្តែត ឬ សាត់អណ្តែតសែតអញ្ជង់ ដែលដើរសាត់ព្រាត់ទៅតាមតែប្រទះឥតមានទីនៅជាប្រាកដ : មនុស្សសាត់អណ្តែត; ដើរសាត់អណ្តែតសែតអញ្ជង់ ។