សាទរ
--ទ សំ. បា. ( ន. ឬ គុ. ) (< សហ “ព្រម, ជាមួយ” + អាទរ “សេចក្ដីអើពើ, សេចក្ដីគោរព, ការយកចិត្តទុកដាក់”) ការសម្ដែងសេចក្ដីអើពើ, គោរព; សេចក្ដីរាក់ទាក់, រួសរាយ : មានសាទរ, ទទួលភ្ញៀវដោយសាទរវាទី ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. សាទៈរៈ, ដូចជា សាទរកថា ឬ --វាចា សម្ដីរាក់ទាក់, រួសរាយ; សម្ដីសម្ដែងសេចក្ដីគោរព ។ សាទរភាព ភាពនៃសេចក្ដីគោរព; ការរាក់ទាក់, រួសរាយ ។ សាទរ អ្នកពោលពាក្យសាទរ (បើស្ត្រីជា សាទរវាទិនី) ។ល។