សាធុ
សំ. បា. ( គុ. ) ល្អ, ប្រពៃ; ត្រូវ, ត្រឹមត្រូវ; ស្រួល, ស្រួលបួល; ដែលឲ្យសម្រេចផលឬសម្រេចប្រយោជន៍; ដែលពិត, មែន;... ។ ន. សម្បុរស, មនុស្សចិត្តល្អ, មនុស្សចិត្តបុណ្យ, អ្នកប្រាជ្ញ ។ និ. សព្ទប្រាប់សេចក្ដីថា “ល្អ !; ល្អហើយ !; ស្រួលហើយ !; ត្រូវហើយ !; មែន !; មែនហើយ !; អរហើយ !;...” ជាពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងការទទួលអនុមោទនា, ទទួលអំណរ, ទទួលព្រមផងជាដើម : បើអស់លោក-អ្នកយល់ព្រម សូមឲ្យសទ្ទសញ្ញាថា សាធុ បីដងឲ្យព្រមៗគ្នាមក ! ។ល។ សាធុកម្ម អំពើល្អ, បុណ្យ, កុសល ។ សាធុការ ការបញ្ចេញវាចាថា សាធុ ! : ឲ្យសាធុការ ឬ ឲ្យសព្ទសាធុការ ។ ឈ្មោះដំណើរភ្លេងពិណពាទ្យមួយបទ : ភ្លេងសាធុការ ។ សាធុការពរ សាធុការនិងពរ ឬពាក្យពរដែលលាយដោយសម្ដីថា សាធុ ! ផង : ឲ្យសាធុការពរ, ទទួលសាធុការពរ ។ សាធុការសព្ទ សូរសព្ទសាធុការ ។ សាធុការី អ្នកបញ្ចេញវាចាថា សាធុ! ឬអ្នកដែលច្រើនប្រើសម្ដីថា សាធុ ! (បើស្ត្រីជា សាធុការិនី) ។ សាធុកីឡា ឬ --ក្រីឌា ការលេងសាធុ, ល្បែងសាធុ, ការរីករាយសប្បាយដោយបញ្ចេញវាចាថា សាធុ! គឺការបញ្ចេញវាចាថា សាធុ! ព្រមៗគ្នាឮខ្លាំងៗរឿយៗក្នុងវេលាកំពុងដើរហែព្រះពុទ្ធរូប ឬដើរប្រទក្សិណឧបោសថាគារជាដើម ដែលមានមនុស្សម្នាក់ស្រែកថា អនុមោទនាលោកអឺយ ! (អ្ហឺយ) --អ្នកទាំងអស់ទទួលព្រមគ្នាថា សាធុ! ឬ ទទួលបីដងថា សាធុ ! សាធុ ! សាធុ ! ព្រមៗគ្នាឮខ្លាំងៗ ។ សាធុក្រឹត (សំ. សាធុក្ឫត) ដែលបានធ្វើឬផ្ទៀងផ្ទាត់ត្រឹមត្រូវហើយ : ការសាធុក្រឹត, សៀវភៅសាធុក្រឹត ។ សាធុក្រឹត្យ (សំ. សាធុក្ឫត្យ) ក្រឹត្យត្រឹមត្រូវ ។ សាធុគត (--គត់) ដែលឋិតនៅក្នុងអំពើល្អ; អ្នកត្រឹមត្រូវ (បើស្ត្រីជា សាធុគតា) ។ សាធុជន ជនអ្នកត្រឹមត្រូវ, មនុស្សអ្នកកាន់អំពើល្អ ។ សាធុជាត ល្អ; ដែលត្រឹមត្រូវ, ដែលសម្រេចត្រឹមត្រូវហើយ ។ សាធុបថ ឬ សាធុបទវី (--បត់ ឬ--បៈទៈវី) ផ្លូវនៃអំពើល្អ, ផ្លូវត្រឹមត្រូវ ។ សាធុផល ផលល្អ ។ សាធុពាហនៈ ឬ--វាហនៈ ពាហនៈដែលបង្ហាត់បានបទហើយ ។ សាធុព្រឹត្តិ (--ព្រឹត; សំ. សាធុវ្ឫត្តិ) ការប្រព្រឹត្តត្រឹមត្រូវ, មារយាទល្អ ។ សាធុភាព ភាពល្អ; ដំណើរមានចិត្តល្អ ។ សាធុរូប ដែលមានសភាពល្អ; ដែលច្បាស់លាស់; សភាពត្រឹមត្រូវ ។ សាធុវាចា ឬ--វាទ សម្ដីពីរោះ, សម្ដីត្រឹមត្រូវ; សាធុការ ។ សាធុវាទី (បើស្ត្រីជា សាធុវាទិនី) អ្នកពោលពាក្យពីរោះ, ត្រឹមត្រូវ; សាធុការី ឬ សាធុការិនី ។ សាធុសព្ទ សូរសព្ទថា សាធុ ! សូរស្រែកឲ្យពរ ។ សាធុសមាចារ (--សៈម៉ាចា) ឬ សាធ្វាចារ (សំ. បា. < សាធុ + អាចារ “មារយាទ”) មារយាទល្អ; ដែលមានមារយាទល្អ; អ្នកមានមារយាទត្រឹមត្រូវ ។ សាធុសម្មត (--ស័ម-ម៉ត់) ឬ សាធុសន្មត (--សន់-ន៉ៈម៉ត់) ដែលមានសេចក្ដីយល់ព្រមអំពីសប្បុរស ឬអំពីអ្នកប្រាជ្ញ, ដែលអ្នកកាន់ត្រឹមត្រូវយល់ព្រមផងហើយ : សេចក្ដីនេះជាសាធុសម្មត ។ល។