សាន្ត
សាន សំ.; បា. ( គុ. ) (ឝាន្ត; សន្ត) ដែលស្ងប់, រម្ងាប់, ស្ងប់រម្ងាប់; ក្សេមក្សាន្ត, សុខស្រួល : ស្រុកសុខសាន្ត ស្រុកសុខស្រួល, ស្រុកក្សេមក្សាន្ត។ សាន្តគ្រោះ (សាន--) ដែលស្បើយគ្រោះកាច, ស្បើយគ្រោះថ្នាក់ : ព្រៃសាន្តគ្រោះ ព្រៃដែលឥតគ្រោះកាច, ព្រៃដែលមិនចាញ់ ។ សាន្តត្រាណ (សាន--) ដែលមានការគ្រប់គ្រងឬមានពំនាក់នាំឲ្យបានសុខស្រួលហើយ : ស្រុកសាន្តត្រាណ (ម. ព. ត្រាណ ផង) ។ សាន្តសុខ សុខស្រួល ។ល។