សាល
បា.; សំ. ( ន. ) (សាល, សាលា; ឝាល, ឝាលា) សាលា; រោងធំ, បន្ទប់ធំ។ ខ្មែរសម័យពីដើមហៅចំពោះតែ “សាលាជំនុំក្តី” : សាលឧទ្ធរណ៍, សាលវិនិច្ឆ័យ (ហៅក្លាយជា សាន តាមសំនៀងសៀមក៏មាន); សម័យសព្វថ្ងៃនេះហៅ សាលាឧទ្ធរណ៍, សាលាវិនិច្ឆ័យ (ម. ព. សាលា ផង) ។ សាលក្រម (--ក្រំ) សំបុត្រសម្រេចសេចក្ដីដែលចៅក្រមប្រគល់ឲ្យគូក្តីអ្នកឈ្មះ កាន់រក្សាទុកជាសម្គាល់ (ពាក្យធម្មតាហៅ សានក្រម) ។ សាលតន្រ្តី សាលបង្រៀនភ្លេង; សាលជាទីប្រគំតន្រ្តី, រោងសម្រាប់សម្ដែងរបាំផ្សេងៗ ។ សាលសន្និសីទ សាលសម្រាប់ប្រជុំធ្វើសន្និសីទ (ម. ព. សន្និសីទ ផង) ។