សឹង សំ.; បា. ( កិ. ) (ឝី ឬ ឝីង; សិ ឬ សី) ដេក ។ ខ្មែរប្រើចំពោះតែជាសមណសព្ទ : លោកសិង (បព្វជិតដេក) ។
