Jump to content

សិវៈ

ពីWiktionary

--វ៉ៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (សិវ; ឝិវ) ត្រជាក់ត្រជំ; ដែល​ជា​សុខ, សុខ​សប្បាយ, សុខ​សម្រាន្ត, បរម​សុខ, ក្សេម, ក្សេមក្សាន្ត, មាន​ស្រី​សួស្ដី; ដែល​រុងរឿង, ថ្កើងថ្កាន ។ ន. ព្រះ​ឥសូរ; ព្រះ​និញ្វន ។ សិវក្ខេត្ត ឬ--ក្សេត្រ (សិវុ័ក-ខែត ឬ ក្សែត) ខេត្ត​ដែន​ឬ​ទី​របស់​ព្រះ​ឥសូ; តំបន់​ឬ​ទី​សុខ​សប្បាយ ។ សិវ​មន្ត ឬ--មន្រ្ត មន្ត​របស់​ព្រះ​ឥសូរ; មន្ត​សម្រាប់​រម្ងាប់​ជំងឺ ។ សិវ​មោក្ខ ធម៌​ជា​គ្រឿង​រួច​ចាក​ទុក្ខ នាំ​ឲ្យ​បាន​សុខ​ក្សេមក្សាន្ត, អរិយ​មគ្គ; ស្ថាន​បរម​សុខ, ព្រះ​និញ្វន ។ សិវ​រាត្រី រាត្រី​ក្សេមក្សាន្ត; ជា​ឈ្មោះ​ពិធី​សម្ពោធ​រំឭក​ដល់​ព្រះ​ឥសូរ សូម​ពរ​ស្រី​សួស្ដី​ឲ្យ​បាន​សេចក្ដី​សុខ​ចម្រើន, គេ​ធ្វើ​នៅ​ថ្ងៃ ១៤ រោច​ខែ​ផល្គុន... (តាម​លទ្ធិ​ព្រាហ្មណិក​ក្នុង​ប្រទេស​ឥណ្ឌា) ។ សិវ​រូប រូប​ព្រះ​ឥសូរ ។ សិវ​លិង្គ (--លឹង) លិង្គ​ព្រះ​ឥសូរ​គឺ​ថ្ម​ដែល​គេ​ឆ្លាក់​ជា​រូប​អង្គជាត​បុរស សន្មត​ថា​ជា​អង្គជាត​របស់​ព្រះ​ឥសូរ សម្រាប់​ធ្វើ​សក្ការ​បូជា​ក្រាប​សំពះ​គោរព​តាម​លទ្ធិ​ព្រាហ្មណិក, ខ្មែរ​ហៅ លិង្គ ឬ​អង្គ ជា​គូ​គ្នា​នឹង​ថ្ម​ខ្មៅ​ដែល​ហៅ​ថា ឧមា​យោនី ឬ បំពង់​ខ្ចី... (ម. ព. អង្គ ២ ន. ផង) ។ សិវាល័យ (--វ៉ាល៉ៃ; បា. សិវ + អាលយ “លំនៅ”; សំ. ឝិវាលយ) លំនៅ​ព្រះ​ឥសូរ; ឋាន​ត្រជាក់ត្រជំ ។ល។