សុង្ក
សុង-កៈ បា.; សំ. ( ន. ) (ឝុល្ក) សួយ; ពន្ធ; ភាស៊ី ។ សុង្គការី (សុង-កៈ--) មន្រ្តីអ្នកកាន់កាប់ខាងការទារប្រមូលពន្ធដារ ។ សុង្កដ្ឋាន កន្លែងបង់ពន្ធ; ទីគយ; កន្លែងដែលមានយកភាស៊ី, មុខភាស៊ី ។ សុង្កគ្គាហី ឬ សុង្កបុរស អ្នកហូតពន្ធ, អ្នកហូតគយ; អ្នកទារថ្លៃភាស៊ី, អ្នកយកភាស៊ី ។ សុង្កមន្ទីរ ផ្ទះគយ; ផ្ទះសម្រាប់ធ្វើការហូតពន្ធ ។ សុង្កាករ (បា. សុង្ក + អាករ “កន្លែងកើតរ៉ែ; កំណប់ទ្រព្យ”) ប្រាក់ពន្ធ; ប្រាក់ដែលយកភាស៊ី, ប្រាក់ថ្លៃភាស៊ី ។ សង្កាធីន (បា. < សុង្ក + អធីន “ដែលនៅក្នុងអំណាច; អ្នកអាស្រ័យគេឬពឹងគេ”) អ្នកដែលត្រូវបង់ពន្ធឬត្រូវបង់ភាស៊ី ។ល។ (ម. ព. សុល្ក ផង) ។