Jump to content

សុទ្ធ

ពីWiktionary

សុត បា.; សំ. ( គុ. ) (ឝុទ្ធ) ដែល​ជ្រះ, ស្អាត, បរិសុទ្ធ; ត្រឹមត្រូវ; ផូរផង់, ហ្មត់ហ្មង; ស; ឥត​មន្ទិល; ឥត​លាយ; តែ​មួយ​ប្រភេទ, តែ​មួយ​មុខ; ហ្មត់ចត់ : ថ្មី​សុទ្ធ, ចិន​សុទ្ធ, បាយ​សុទ្ធ, ប្រាក​សុទ្ធ ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ ច្រើន​តែ អ. ថ. សុត-ធៈ, ដូច​ជា សុទ្ធ​កម្ម អំពើ​បរិសុទ្ធ ។ សុទ្ធ​ចិត្ត ចិត្ត​បរិសុទ្ធ; ចិត្ត​ស្មោះ​ស្មើ ។ សុទ្ធ​បក្ខ ឬ--បក្ស (--បុ័ក) ខាង​ខ្នើត ។ សុទ្ធ​ព័ណ៌ ឬ--វណ្ណ ព័ណ៌​សុទ្ធ; ព័ណ៌​ស្អាត, សម្បុរ​ផូរផង់ ។ សុទ្ធ​ភាព ភាវៈ​ស្អាត; ចិត្ត​បរិសុទ្ធ ។ សុទ្ធ​ភោជន ភោជន​ស្អាត ។ សុទ្ធ​មតិ (--មៈតិ) គំនិត​ហ្មត់ចត់ ។ សុទ្ធ​រស (--រស់) ទឹក​សុទ្ធ; ទឹក​ស្អាត; ទឹក​សម្រាំង ។ សុទ្ធសាធ (សុត-សាត) គ្រប់​ព្រម, ទាំង​គ្រប់: ដូច​សុទ្ធសាធ ដូច​គ្នា​ចាប់​ច្រឡំ ។ សុទ្ធ​សីល សីល​បរិសុទ្ធ, មារយាទ​ត្រឹមត្រូវ ។ សុទ្ធ​សូន្យ (សុត-សូន) បរិសុទ្ធ​ស្អាត, ឥត​មោះហ្មង : មារយាទ​សុទ្ធ​សូន្យ, ល្អ​សុទ្ធ​សូន្យ ។ សុទ្ធាជីព ឬ សុទ្ធាជីវៈ (បា. < សុទ្ធ + អាជីវ) ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​បរិសុទ្ធ​ឬ​អ្នក​ដែល​មាន​ការ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ត្រឹមត្រូវ ។ សុទ្ធាវាស (បា. < សុទ្ធ + អាវាស “លំនៅ”) លំនៅ​របស់​អ្នក​បរិសុទ្ធ; ឈ្មោះ​ព្រហ្ម​លោក​ជា​លំនៅ​នៃ​ពួក​អរិយ​បុគ្គល​ជា​អនាគាមី : ឋាន​សុទ្ធាវាស មាន ៥ ជាន់​គឺ អវិហា, អតប្បា, សុទស្សា, សុទស្សី, អកនិដ្ឋា (ព. ពុ.) ។ សុទ្ធោទ ឬ សុទ្ធោ​ទក (--ទក់; បា. < សុទ្ធ + ឧទ ឬ ឧទក “ទឹក”) ទឹក​សុទ្ធ; ទឹក​ស្អាត; ទឹក​សម្រាំង, ទឹក​តម្រង, សុទ្ធ​រស ។ល។