Jump to content

សុធា

ពីWiktionary

សំ. បា. (ទឹក​ទិព្យ; អាហារ​ទិព្យ; របស់​ទិព្យ; ទឹក​ដោះ; ទឹក​ដម, ទឹក​ដម​ផ្កា; ទឹក​ក្នុង​ផ្លែ; រស; កំបោរ, កំបោរ-ស; ថ្នាំ​ទឹក​សម្រាប់​បោក​ឬ​លាប​ឲ្យ​ស; ពន្លឺ, រស្មី;... ។ គុ. ស្អាត; បរិសុទ្ធ; ត្រចះ; ផូរផង់ ។ សុធាករ, សុធាធារ, សុធានិធិ ព្រះ​ចន្រ្ទ ។ សុធាការ អ្នក​ដុត​កំបោរ; ជាង​កំបោរ, ជាង​បាយអ (បើ​ស្ត្រី​ជា សុធាការិកា) ។ សុធាគារ, សុធា​គ្រឹះ ឬ --ភពន៍ (--ភប់) ផ្ទះ​ឥដ្ឋ, ផ្ទះ​ថ្ម ។ សុធា​ជីវិន ឬ--ជីវី ជាង​កំបោរ, ជាង​បាយអ, ជាង​រៀប​ឥដ្ឋ (បើ​ស្ត្រី​ជា សុធា​ជីវិនី) ។ សុធា​បរិកម្ម ការ​លាប​ឬ​បោក​កំបោរ ។ សុធា​បិណ្ឌ (--បិន) ដុំ​កំបោរ, ដុំ​បាយអ ។ សុធា​ភុជ ឬ--ភោគី អ្នក​បរិភោគ​អាហារ​ទិព្យ (ទេវតា); សុធា​ភោគិនី ទេវតា​ស្រី (ទេវ​ធីតា) ។ សុធា​ភោជន ឬ--ភោជន៍ ភោជន​ទិព្យ ។ សុធា​មត្តិកា បាយអ ។ សុធា​ម័យ ដែល​ធ្វើ​ដោយ​កំបោរ​ឬ​ដោយ​បាយអ : ផ្ទះ​សុធា​ម័យ ផ្ទះ​ឥដ្ឋ, ផ្ទះ​ថ្ម ។ សុធា​រស រស​ទិព្យ, ទឹក​ទិព្យ ។ សុធា​សិន្ធុ សមុទ្រ​ទិព្យ (មេឃ, ពពក) ។ សុធា​សី (បា. < សុធា + អាសី “អ្នក​ស៊ី”; សំ. សុធាសិន៑) អ្នក​បរិភោគ​អាហារ​ទិព្យ (ទេវតា); សុធា​សិនី ទេវតា​ស្រី (ទេវ​ធីតា) ។ល។