សុន្ទរ
សុន-ទៈរៈ ឬ សុន-ទ សំ. បា. ( គុ. ) ល្អ, ប្រពៃ; ពីរោះ, ដែលគួរចង់ឮ គួរចង់ស្ដាប់, ពីរោះចាប់ចិត្ត; ដែលគួរស្រឡាញ់; គួររីករាយ ។ សុន្ទរកថា សម្ដីពីរោះ, សម្ដីគួរចង់ស្ដាប់ ។ ខ្មែរហៅសម្ដីសូត្រថ្លែងសេចក្ដីក្នុងទីប្រជុំជនថា សុន្ទរកថា ដែរ: សូត្រសុន្ទរកថាក្នុងមហាសន្និបាត... (ហៅ សុន្ទរពាក្យ ឬ សុន្ទរពេចន៍ ក៏បាន) ។ សុន្ទរកម្ម អំពើល្អ; ការងារល្អ ។ សុន្ទរភាព ភាពល្អ, សេចក្ដីល្អ ។ សុន្ទរមតិ គំនិតត្រូវ ។ សុន្ទរយាត្រា ដំណើរល្អ, ដំណើរមានសុខស្រួល ។ សុន្ទរយាន យានល្អ, យានស្រួលជិះ ។ សុន្ទរលក្ខណ៍ ឬ --លក្សណ៍ លក្ខណៈ ល្អ ។ សុន្ទរវាចា ឬ--វាទ ពាក្យពីរោះ ។ សុន្ទរវាទិន ឬ --វាទី អ្នកដែលមានសំដីពីរោះ (បើស្ត្រីជា សុន្ទរវាទិនី) ។ សុន្ទរសម្បត្តិ សម្បត្តិល្អ; សម្បត្តិរបស់អ្នកល្អ (ការប្រព្រឹត្តល្អ) ។ សុន្ទរសូបៈ សម្លឆ្ងាញ់ ។ សុន្ទរោវាទ (បា. < សុន្ទរ + ឱវាទ) ឱវាទល្អ, ដំបូន្មានត្រូវ ។ល។