សុរភី

--រ៉ៈ-- សំ. បា. ( គុ. ) (សុរភិ) ដែលមានក្លិនក្រអូប ។
ន. គ្រឿងក្រអូប ។
ខ្មែរហៅឈើមួយប្រភេទ ផ្កាល្អិតៗ ចេញពីមែក វេលារីកមានព័ណ៌លឿង ក្លិនក្រអូបឆ្ងាញ់, ផ្លែមូលជ្រលមស្រួចខាងចុង គ្រាប់ធំ វេលាទុំមានសម្បុរលឿងមានក្លិនក្នុងធុំឆួល (ហៅ សូរភី ក៏មាន) ។ សុរភីគន្ធ (--គន់ ឬ គន់-ធ; សំ. បា. សុរភិ--) ក្លិនក្រអូប; គ្រឿងក្រអូប ។ សុរភីមាស (សំ. បា. សុរភិ--) ខែក្រអូបផ្កាឈើ (ខែក្នុងនិទាឃរដូវ ឬក្នុងគិម្ហរដូវ) ។ សុរភីវាត (សំ. បា. សុរភិ--) ខ្យល់ដែលបក់ដោយទាំងក្លិនក្រអូបមកផង ។ សុរភីវាសិត (សំ. បា. សុរភិ--) ដែលអប់ដោយគ្រឿងក្រអូប ។ល។
ឃុំនៃស្រុកអូរជ្រៅ រឺ ហៅថា សូភី
ភូមិនៃឃុំស្រែជាខាងជើង