សួគ៌

សួ សំ.ក្ល.; បា. ( ន. ) (ស្វគ៌, ខ្មែរ​ប្រើ​ផ្លាស់ វ ជា​ស្រៈ ួ; សគ្គ) ទេវ​លោក, លោក​ទិព្វ, ឋាន​ទេវតា : ទៅ​សួគ៌, ឋាន​សួគ៌, ផ្លូវ​សួគ៌ (ម. ព. សគ្គ ផង) ។