សួស្ដិ៍

ពីWiktionary

សួស ( ន. ) (ម. ព. សួស្ដី) ពាក្យ​សម្រាប់​ប្រើ​តាម​ប្រពៃណី​ក្នុង​ពិធី​មង្គល​ការ នៅ​វេលា​ដែល​កូន​ប្រុស​ស្រី​កំពុង​ក្រាប​សំពះ​ផ្ទឹម​គ្នា ជា​ទី​បញ្ចប់​កិច្ច​មង្គល​ការ ជា​ពាក្យ​ដែល​អ្នក​រាំ​ហូត​ដាវ​ស្រែក​សួរ​អ្នក​ទាំងអស់​គ្នា​ក្នុង​ទី​ប្រជុំ​ជន​ថា ជ័យ​ហោង ? (មង្គល​ការ​នេះ​ប្រកប​ដោយ​ជោគ​ជ័យ​ហើយ​ឬ ?), អ្នក​ចាស់​ទុំ​ឆ្លើយ​ព្រម​គ្នា​ថា ជ័យ!, អ្នក​រាំ​សួរ​ទៀត​ថា សួស្តិ៍​ហោង ? (មង្គល​ការ​នេះ​ប្រកប​ដោយ​សិរី​សួស្ដីហើយ​ឬ ?), គេ​ឆ្លើយ​ថា សួស្តិ៍ !, អ្នក​រាំ​សួរ​បញ្ជាក់​ទៀត​ថា យក​អ្វី​ជា​បន្ទាល់ ?, គេ​ឆ្លើយ​ថា យក​ហ៊ោ !, អ្នក​ទាំងអស់​គ្នា​ក៏​តាំង​ស្រែក​ហ៊ោ​ក្រេវ​ព្រម​គ្នា​ឡើង... (មើល​ពាក្យ ជ័យ ផង) ។ ពាក្យ​ផ្តើម​ក្នុង​ការ​សូត្រ​មន្ត​អាគម​ស្ដោះ​ព្រួស​ជំងឺ​ផ្សេង​ៗ : ឩមៈ ប្រសិទ្ធិ​សួស្តិ៍ ! ... ទើប​គ្រូ​ប្រើ​អញ... ។ សូម​អាន សួស្ដី ផង ។