សេវកៈ
--វ៉ៈកៈ សំ. បា. ( ន. ) (សេវក) អ្នកបម្រើ, អ្នកចាំទទួលការបម្រើ, អ្នកគាល់បម្រើ; បរិវារ : ពួកសេវ័ក ។ ប្រើស្ត្រីជា សេវិកា ។ សេវកជន មនុស្សអ្នកបម្រើ ។ សេវកបុរស បុរសអ្នកចាំទទួលការបម្រើ (ក្នុងក្រសួងឬក្រុមរាជការនីមួយ) ។ សេវកយោសិត ឬ សេវិកា ស្ត្រីអ្នកចាំទទួលការបម្រើ, ស្ត្រីអ្នកបម្រើ ។ សេវកាមាត្យ (--ម៉ាត; សំ. សេវក + អមាត្យ) មន្រ្តីអ្នកគាល់បម្រើព្រះរាជា, មន្រ្តីក្នុងព្រះរាជសំណាក់, ខ្ញុំរាជការជិតព្រះអង្គ (ហៅ រាជសេវ័ក ឬ រាជសេវកាមាត្យ ក៏បាន) ។ល។ (ព. កា.) : រាជសេវ័ក យកចិត្តទុកដាក់បម្រើក្សត្រិយ៍ក្សាន្ត រមែងមានយស ខ្ពង់ខ្ពស់ពុំខាន ព្រោះហេតុទ្រង់បាន សង្កេតចរិយា ។ សេវ័ក