សែង
( កិ. ) នាំយកអ្វីៗដោយដាក់ឈើស្នែងលើស្មានៃមនុស្សពីរនាក់ឬច្រើននាក់ (តាមទម្ងន់តិចច្រើន) : សែងគ្នាពីរនាក់, សែងគ្នាបួននាក់ ។
ស. ល. ( ន. ) ព្រះសែង សស្រ្តាវុធ ។ សែងត្វ័ន : ពន្លឺថ្ងៃ (ម. ព. សែន ត្វ័ន) ។ សែងស្វាង : ពន្លឺភ្លឺច្បាស់ ។ល។