សោធនី
--ធៈ-- បា.; សំ. ( ន. ) (ឝោ--) អំបោស, ច្រាស; ប្រែង (ព. កា.) : គ្រានោះដូនជី កាន់សោធនី បោសទីក្បែរតូប ទីនោះមានផ្កា ធុំក្លិនក្រអូប ច្រមុះស្រងស្រូប ភ្លេចធម៌កម្មដ្ឋាន ។ ទន្តសោធនី ស្ទន់ឬច្រាសសម្រាប់ដុសជម្រះធ្មេញ ។ វត្ថសោធនី ច្រាសឬប្រែងសម្រាប់ជម្រះធូលីដែលប្រឡាក់សំពត់ ។ល។