សោយ
- ( កិ. ) (បុរាណប្រើ ស្វោយ; ស. ប្រើ ស្វេយ អ. ថ. ស្វឺ៎យ) ទទួលរងអារម្មណ៍ជាសុខឬជាទុក្ខ : សោយសុខ, សោយទុក្ខ, សោយផលកម្ម ។ រ. ស. បរិភោគ, ស៊ី, ផឹក : ព្រះករុណាកំពុងសោយ ។ សោយរាជ្យ (--រាច) បានឡើងជាក្សត្រិយ៍ទ្រង់រាជ្យ ។ សេពសោយ ស៊ី, ផឹក (ពាក្យអ្នកសែនខ្មោចឬអ្នកនិយាយទៅរករូបអារក្ស) : អញ្ជើញអស់លោកសេពសោយចុះ !
- ភូមិនៃឃុំមៀន