សៅហ្មង

ស. ( កិ. ឬ គុ. ) អាប់​អន់, មាន​មន្ទិល, ប្រឡាក់, មិន​បរិសុទ្ធ, មាន​មោះហ្មង : ចិត្ត​សៅហ្មង, សីល​សៅហ្មង, របស់​សៅហ្មង ។ ប្រើ​ជា ន. ក៏​មាន : មាន​សៅហ្មង ។