ស្ងួន
( កិ. ) ថ្នម, ថ្នាក់ថ្នម, ថ្និតថ្នម; ប្រយ័ត្ន, ថែទាំដោយប្រយ័ត្ន; សំចៃ ។ ស្ងួនគ្រង គ្រប់គ្រងរក្សាដោយថ្នម, ដោយប្រយ័ត្ន ។ ស្ងួនចិត្ត ថ្នមចិត្ត ។ ស្ងួនចំណី ប្រយ័ត្នចំណី គឺមិនហ៊ានបរិភោគចំណីដែលជាទំនាស់នឹងរោគ ។ ស្ងួនទ្រព្យ សំចៃទ្រព្យ ។ គុ. ឬ ន. ដែលគួរថ្នាក់ថ្នម ឬអ្នកដែលគួរឲ្យថ្នមចិត្ត : ស្ងួនពិសី, ស្ងួនពុំងា ឬ ស្ងួនភ្ងា, ស្ងួនព្រលឹង, មាសស្ងួន, ស្រីស្ងួន,... (សម្រាប់ហៅស្ត្រីជាទីស្រឡាញ់ ច្រើនប្រើក្នុងកាព្យ) ។ ព. ទ. បុ. ស្រឡាញ់ខ្លួនត្រូវស្ងួនចំណី ស្រឡាញ់ស្រីត្រូវថ្នមចិត្ត (សេចក្ដីងាយ មិនបាច់អធិប្បាយ)។