ស្តុតិ
ជើង ត, អ. ថ. --តិ សំ.; បា. ( ន. ) (ថុតិ) សេចក្ដីសរសើរ, សេចក្ដីស្ងើច ។ ស្តុតិកថា ពាក្យពោលសរសើរ, សម្ងើច។ ស្តុតិបាឋកៈ (--ប៉ាឋៈ--) អ្នកសូត្រពាក្យសរសើរ, អ្នកពោលពាក្យសរសើរគុណ; អ្នកកត់កំណត់ហេតុសរសើរ (បើស្ត្រីជា ស្តុតិបាឋិកា) ។ ស្តុតិវាទិន អ្នកឧស្សាហ៍ពោលសរសើរគេ, អ្នកឧស្សាហ៍ស្ងើចគេ, អ្នកហៃស្ងើចគេ (បើស្ត្រីជា ស្តុតិវាទិនី) ។ល។