ស្នាប់
( ន. ) ស្រង : ស្នាប់ក; ស្នាប់ផ្សិត ។ ប្រដាប់សម្រាប់ទ្រាប់, សម្រាប់រង, សម្រាប់ការពារ ។ ស្នាប់ដេរ ឬ ស្នាប់ម្រាមដៃ ទ្រនាប់សម្រាប់ស៊តម្រាបដៃដេរកុំឲ្យម្ជុលមុតដៃ ។ ស្នាប់ដៃ ប្រដាប់ពាក់ដៃជាទ្រនាប់សម្រាប់ដាល់កុំឲ្យប៉ះត្រូវម្រាមដៃ ។ ស្នាប់ព្រះជង្ឃ (--ជង់; រ. ស.) ខោជើងវែង ឬស្រោមជើង ។ ស្នាប់ព្រះសិរ (រ. ស.) ឈ្នួតព្រះសិរ (ឈ្នួតក្បាល) ។ ស្នាប់ព្រះឧរុ (រ. ស.) ខោខ្លី, ខោស្នាប់ភ្លៅ (ហៅក្លាយជា --ឧរូ ក៏មាន) ។ ស្នាប់ភ្លៅ ខោជើងខ្លីចង្អៀតរឹតភ្លៅ ។ល។
( គុ. ) ដែលញៀតញឹកជុកជិត : ព្រៃស្នាប់ ។ ប្រើជា ន. ក៏បាន : ស្នាប់ស្បូវ, ស្នាប់តែ្រង ។