ស្បៀង
( ន. ) គ្រឿងបរិភោគចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងការដើរផ្លូវឆ្ងាយ ។ ចួនកាលហៅគ្រឿងចិញ្ចឹមជីវិតជាប្រក្រតីថា ស្បៀង ដែរក៏មាន ។ ព. ប្រ. កុសលដែលបម្រុងនឹងឲ្យផលទៅជាតិមុខ : ខ្លួនចាស់ហើយគួរសន្សំស្បៀងទុកទៅមុខ ។
ជើង ដ ( ន. ) ខ្សែវែងឬផ្តៅទាំងដើមវែងចងលាតសន្ធឹងសម្រាប់ហាលឬពាក់សំពត់ (ច្រើនតែប្រើការហាលចីវរបព្វជិត) : ខ្សែស្បៀងចីវរ ។ ស្ដៀង