ស្មាធិ៍

ស្មាត ពាក្យ​ប្រើ​ក្លាយ​មក​ពី សមាធិ (ម. ព. នេះ) ។ ប្រើ​ជា​បរិវារ​សព្ទ​របស់​ពាក្យ ស្មិង ថា: ស្មិងស្មាធិ៍ សម្រឹង​ធ្មឹង​ស្លឹង​ឥត​កម្រើក ដោយ​ការ​ភាវនា​រំពឹង​ក្នុង​ចិត្ត (មាន​អាការ​ដូច​រូប​ស្លាប់) : យោគី​អង្គុយ​ស្មិងស្មាធិ៍ (ម. ព. ស្មិង ផង) ។